సూర్యం తాత

అద్దం లో చూసుకుంటూ , మీసాలను సరి చేసుకొని , టేబుల్ పైన ఉన్న కళ్ళజోళ్ళని తీసుకొని తెల్లటి వస్త్రం తో తుడిచి కళ్ళజోళ్ళని పెట్టుకున్నాడు , పక్కన ఉన్న వాకింగ్ స్టిక్ పట్టుకొని బయట వరండా కి వచ్చాడు సూర్యం. తన వాకింగ్ షూస్ ఎక్కడ ఉన్నాయి అని అటు ఇటు నేలపై చూసాడు . ఎక్కడ కనపడలేదు .

అమ్మ కావేరి , నా వాకింగ్ షూస్ ఎక్కడ ఉన్నాయి? అని అడిగాడు సూర్యం .

తెలీదు నాన్న , అక్కడే ఎక్కడో ఉంటాయి చుడండి అని  ఇంటి లోపల నుండి మాటలు వినిపించాయి సూర్యానికి .

ప్రొదున్న ఇక్కడే విడిచాను కదా ..ఎక్కడికి పోయాయి అని నేల పై చూస్తూ దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తున్నాడు సూర్యం

(సూర్యం తాత అని వెనకనుండి పిలుపు సూర్యానికి వినిపించింది) ఒరే మనవడా నా వాకింగ్ షూస్ ఎక్కడ ఉన్నాయి అనే లోపు... 

నాకు తెలుసు తాత ,,ఇదిగో నీ కోసమే కొత్తవి తెచ్చాను అంటూ ఇచ్చాడు . 

ఇప్పుడు కొత్తవి ఎందుకు రా , పాతవి బాగానే ఉన్నవి కదా ..అనవసరమైన  ఖర్చు ?

అబ్బా మీరు ఎం మాట్లాడకండి , ముందు కుర్చీ మీద కూర్చోండి అంటూ , కాళ్ళకి తొడిగాడు తన మనవడు.

మనవడు పేరు చెప్పలేదు కదా ..పేరు శౌర్య, సూర్యానికి శౌర్య అంటే చాలా ఇష్టం. శౌర్య కి కూడా అంతే ఇష్టం. శౌర్య కి ఇప్పుడు 24 ఏళ్ళు . సూర్యం తాత వయసు 75 . సూర్యానికి  రోజు  సాయంత్రం ఇంటి దగ్గర్లో ఉన్న పార్క్ కి వెళ్లడం ఇష్టం. చల్లటి గాలి, నిశ్శబ్దం , పక్షుల రాగాలు , అలా నేచర్ కి దెగ్గరగా నడవడం సూర్యం రోజు చేసే పని. సుమారు 15 సంవత్సరాలు అయ్యాయి సూర్యం తెలుగు టీచరుగా రిటైర్ అయ్యి . చిన్నప్పటి నుండి శౌర్య ని పార్క్ కి సాయంత్రం తీసుకెళ్లడం సూర్యానికి అలవాటు ..ఆ అలవాటే ఇప్పుడు రోజు దినచర్య అయ్యింది.

శౌర్య తో కబుర్లు చెప్పడం , మాట్లాడడం చాల ఇష్టం సూర్యానికి. శౌర్య అడిగిన ప్రశ్నలకు సందేహాలను తీరుస్తూ, తన చిన్న నాటి విషయాలు , జీవిత పాఠాలు , తాను చదివిన పుస్తకాల గురించి , శౌర్య కాలేజీ విషయాలు , current affaris ఇలా అన్ని విషయాలు మాట్లాడుకుంటారు.

అన్ని విషయాల్లో సూర్యం సంతోషంగా ఉన్న , ఒకే ఒక విషయం లో వెలితి. చిన్నప్పుడు తన నాన్న తనకు ఇచ్చిన 2000 పేజీల పుస్తకం ఇంకా చదవలేదు అనే బాధ . ఆ పుస్తకానికి పేరు లేదు. రోజు పడుకునే ముందు ట్రంకు పెట్టె లో ఉన్న ఈ పుస్తకాన్ని చూసి ఒక kind అఫ్ రిగ్రెట్ తో తెల్లగా ఉండే ఆకాశం ల పుస్తకాన్ని చూస్తూ, ఎగసి పడే తెల్లటి అలలు తన పై వస్తున్నట్టు అనిపిస్తూ ఉండేది . వెంటనే ట్రంకు పెట్టని క్లోజ్ చేసి నిద్ర లోకి వెళ్ళేవాడు సూర్యం .  బహుశా అందుకే ఏమో పుస్తకం చదవాలని ఉన్న చదవలేక పోతున్నాడు. 

ఒక రోజు తాత ఆరోగ్యం బాగా లేదు

షుగర్ లెవెల్స్ తక్కువ అయ్యాయి . తనకి బెడ్ రెస్ట్ కావాలి అని డాక్టర్ చెప్పింది.

(బెడ్ మీద ఉన్న తాత ని చూసి శౌర్య కళ్ళలో కన్నీరు)

ఎందుకు రా మనవడా ఆ ఏడుపు

నిన్ను ఇలా చూస్తే నా కన్నీళ్లు ఆగట్లేదు తాత

అంటే నేను పోతాను అని డిసైడ్ అయిపోయావ్ అన్నమాట

తాత, అవేం మాటలు (అంటూ మంచం పై కూర్చొని , తాత చెయ్యి పట్టుకున్నాడు )

మరి లేకుంటే ఏంటి రా ....

In Celebration Of Being Alive అని  Dr.Christian Bernard స్టోరీ చిన్నప్పుడు నువ్వు చదివావు కదా రా . సరదా గా కబుర్లు చెప్పుకుందాం. 

నీ కాలేజీ కబుర్లు ఏంటి ? ఇంతకీ నీ ప్రేమ గురించి తనూజ కి చెప్పవా?

ssh మెల్లిగా తాత , అమ్మ నాన్న వాళ్ళు వింటారు ?

తానే(తనూజ) నాకు చెప్పింది...

ఓహ్ చెప్పడం కూడా  అయిపోయిందా , భడవా . అయిన నువ్వు అంత బాగా ఉండవు కదా రా?

పో తాత .. నేను ఎవర్ని ?..నీ మనవడిని ..

హ హ హ ...అన్ని నా పోలికలే

నాకు తెలుసు తాత... అమ్మమ్మ నే కదా నిన్ను మొదట ఇష్ట పడింది  ?

(వాళ్లిద్దరూ సరదాగా నవ్వుకుంటూ మాట్లాడుకోవడడం చూసి శౌర్య అమ్మ నాన్న చూసి హ్యాపీ ఫీల్ అవుతారు)

రోజులు గడిచే కొద్దీ సూర్యం ఆరోగ్యం క్షణించింది. ఒక రోజు తన మనవడు షోర్య కి తాను చదవలేక పోయిన పుస్తకం గురించి చెప్పాడు.

ఒరే  మనవడా !  ఇది మా నాన్న నాకు ఎంతో ఇష్టం తో ఇచ్చాడు రా . ఇప్పటికి ఈ పుస్తకం గురించి ఎవ్వఁరికి చెప్పలేదు . ఇది నేను చదవకపోయినా , ఇది మనసు కు నచ్చే స్నేహితుడు . ఎంత ఇష్టపడిన , అంతే భయం ఉండేది నా గుండెల్లో  ఈ పుస్తకం చూసినప్పుడు . ఎందుకో నాకు అర్ధం కాదు ..బహుశా ఎప్పుడో ఇచ్చిన పుస్తకం ఇన్ని years చదవలేదు అని ప్రాశ్యతాపం వల్ల కావచ్చు. ఈ పుస్తకం చదవలేదు అనే అసంతృప్తి ఇంకా నాలో ఉంది . నా లోని తెలియని భయం వల్ల చదవలేకపోయాను . ఇదిగో , ఈ పుస్తకం నీకు ఇస్తున్నాను . నేను ఎలా అయినా చదవలేదు , కనీసం నువ్వు చదువు రా .

కొన్ని రోజుల తరువాత సూర్యం తాత ..ఈ లోకం విడిచి వెళ్ళిపోయాడు

(2 సంవత్సరాల తరువాత)

ఒకరోజు శోర్యకి తన తాత చెప్పిన  పుస్తకం గురించి గుర్తు వచ్చింది. వెంటనే తాతయ్య ఇచ్చిన ఆ పేరు లేని పుస్తకాన్ని తాత తో వెళ్లే పార్క్ కి వెళ్లి చదవడం ప్రారంభించాడు. చదువుతున్న కొద్దీ శౌర్య కళ్ళలో ఆనందం , తెలియని ఉద్వేగం...

2nd రోజు సాయంత్రం  ఇంటి దాబా పై పుస్తకం చదవడం అయిపోయింది. శౌర్య కళ్ళలో ఆనంద బాష్పాలు. 

ఆకాశం నారింజ రంగులోకి మారుతున్నది...  శౌర్య ఆకాశం వైపు చూస్తూ (తన మనసులో తాత తో  మాట్లాడుతున్నాడు )

నీకు ఈ పుస్తకం చదవాల్సిన అవసరం లేదు తాత. నువ్వు చిన్నప్పటి నుండి నాకు చెప్పిన జీవిత విశేషాలు , మీ అమ్మ నాన్న తో కలిసిన మధుర క్షణాలు , నువ్వు రోజు పార్క్ లో  నాకు చెప్పిన విషయాలు చాలా ఇందులో ఉన్నాయి తాత.   నువ్వు అసంతృప్తి పడాల్సిన అవసరం లేదు . నువ్వ ఆల్రెడీ జీవితాన్ని చదివేసావ్ తాత .. అంటూ దాబా పై  పడుకొని ఆకాశాన్ని చూస్తూ ఆనందం గ  చిరునవ్వు చిందిస్తున్నాడు.(This is similar to the scene Ryan Gosling smiles after he made the Harrison Ford to meet to his daughter in Blade Runner 2049 in climax)

ఎం ఓయ్ శౌర్య ..నువ్వు ఇక్కడ ఉన్నావా (తనూజ ).రెండు రోజులు నుండి చూస్తున్న ..ఈ పుస్తకాన్నే చదువుతున్నావ్ ..ఆ పుస్తకం పేరు ఏంటి ?

పేరు లేని పుస్తకం

సర్లే చీకటి పడే ల ఉంది ... లోపాలకి వచ్చెయ్యండి .

 నువ్వు వెళ్ళు .. కాసేపట్లో వస్తాను.

శౌర్య  కొంచెం చిరుహాసం చేస్తూ  ఆకాశాన్ని చూస్తూ ఉండిపోయాడు. 

(ఇంతకీ  కథ చెబుతున్న నేను ఎవరో చెప్పలేదు కదా? ఆ పేరు లేని పుస్తకాన్ని నేనే )

some THOUGHTS after watching - Chi La Sow

When was the list time you watched the strong woman character portrayal in Telugu movie? May be Chithra character in Pelli Choopulu(2016 release) , Deva Sena /Sivagami character in Bahubali 2 (2017)? Here comes in 2018 that kind of Independent, strong girl character played by debutant Ruhani Sharma in Chi La Sow. Not to forget the Andala Rakshasi fame Rahul Ravindran is debutant as well as Director. The story whirls around the two different juxtaposed characters, Arjun( Sushant) and Anjali( Ruhani). The Lead role Arjun(Sushant)  tastes the scenarios bachelor hood face from parents indeed from the society of getting married soon before 30 else the graph of marriage proposals goes down.  On the other hand, Anjali (Ruhani) needs to get married soon (Though she do not want to) due to complications in her life. The happiness and smile acted as a camouflage but lot of emotions and sentiments hidden back from the character of Anjali. There are instances in the film you laugh because of serious laugh riots from Vennela Kishore. 

For some time, let us come out from the Movie discussion. Does the relationships and marriage really give the perspective of life learning for happy movements? May be, but things change a lot from Pre Marriage and Post marriage for everyone. I do not know how and where the phrase get married soon once you are settled actually started. For boy and girl the freedom fades away and need to bow to the sick society especially girls in the name of restrictions and pseudo norms. Come on, you have to agree this. I have read many stories and heard the people speak in sorrow of their life incidents.  Imagine a child (she) wants to plant a tree in her home, so to plant a tree child ploughs the land, cover the seeds and gently water daily. As the child grow, the tree grows and the child have the smile to appreciate the nature of her living and freedom of enjoying soul. As days passed at some other place, child have to plant the tree again. However, things change here. You do not need to water to grow the tree. The freedom of expression was hiding and tree has to bow to the characteristics of surrounding atmosphere. The tree grows on its own. I know I am harsh here but sorry my heart would not stop me to write the heartening and painful reality. Please bear in mind not just girls but boys have the issues too. He has to float other boat to make someone happy. Now remember these points, we will come back on this later.

Chi La Sow, the title of the film gives many interpretations of what the story might be. Whenever marriage topic is raised, Arjun(Hero) speaks in frustration , as he does not want to get married soon. The hero has his dreams and passion to enjoy the freedom of his life before getting married. When Arjun tells his to do things in his life before the wedlock, it prompts and sparks us of what we thought of doing? Do we have certain interests or passion to do or tour the world? We might be. So keep awake of your dreams. Then we have another interesting character Anjali. Anjali is a jubilant and whimsical soul yet throws fake smile outwards (to cover the sadness and unhappiness). The fake smile I am referring here is not actually a fake smile to the viewers. In this context, the smile is brighter outside but lighter inside. For her this is a fake smile as she has much agony and pain in the heart. The Characters of Chithra from Pellichoopulu and Anjali in Chi La Sow have two things in common. Both the movies are about Marriage and they show the tone of strong and Independent characteristics of women. Sometimes Anjali is a confused soul. The complexities surrounded as a wall so the love for Arjun does not get out easily for her. Such a strong and impactful role Anjali has which is not an easy role to depict.

Arjun’s Mother (Played by Anu hasan garu) has the worries as every other Mother will have about getting their child married. She has the humor tone of doing the things differently. The parents go out for dinner for the boy and girl to meet and to have a private conversation. Two important factors here are the Arjun’s Parents enjoying the dinner and husband and wife talk (imagination as a viewer) and giving the ability and freedom for Arjun and Anjali to have a private space of discussion. One particular scene where Anu hasan garu reads a book on the dining table gives the expression of my own world spending my time. By the way, do you know the book she was reading? It was the Last Queen of India by Michelle Moran.

Bringing the Mental health aspects to the story will be challenging for the filmmaker. Rahul Ravindran did his best to get the details right and hit the focus being his first time as filmmaker.  Anjali’s mother (Played by Rohini garu) gave the glimpse of 2 phases of life both Happy and Sad turbulences. On the same balcony when there was lot of chaos and sobbing with heartening movements and later the scene where Arjun having good laughing conversations with mother-in-law tells something to rejuvenate from brittle things.

Now let us come back to the discussion I told you to remember earlier. Do you think all the things go as expected? No, if that was the case why do we have Life so complicated? Actually, Life can be Beautiful, merry and cheerful but it is just that we are making things complicated. The freedom of expression, the lighthearted talk, filling the gaps with love and affection, turning the turbulences and ripples to laughable movements and that is what I have experienced in this movie. Now you might have understand why I asked to remember the points earlier. If you compare how we are living the heck of life and how beautiful the Life will be if it is other way, lot of things go from complex to simple Life. Anjali is pure and simple. In one scene, we see some sweet talk between Anjali and her grandmother about relationships. Ok this film attempts to demystify the complex behavior. What more I need to say? Now let me listen to this beautiful song composed by Prashanth Vihari.

pic credit - Google images